Jak to się zaczęło?
Korzenie Odysei Umysłu sięgają lat 70-tych ubiegłego wieku. Dr C. Samuel Micklus (1934-2024) prowadził wówczas na wydziale technologii Uniwersytetu Rowana w USA zajęcia z zakresu wzornictwa przemysłowego i projektowania sztuki użytkowej.
W przekonaniu, że proces skutecznego kształcenia powinien polegać na stawianiu przed studentami intelektualnych wyzwań, z którymi konfrontacja sprawia im frajdę i daje satysfakcję – Micklus eksperymentował z twórczym rozwiązywaniem problemów jako metodą nauczania. Zamiast zanudzać słuchaczy zagadnieniami teoretycznymi, prosił ich o budowanie pojazdów bez kół, mechanicznych miotaczy tortów czy urządzeń pływających zdolnych przewieźć człowieka przez jezioro. Kursanci oceniani byli nie tylko za to, czy stworzone przez nich rozwiązanie działało – liczyła się przede wszystkim pomysłowość projektu i ryzyko podjęte celem spróbowania czegoś nowego i odmiennego niż dotąd. Studenci uwielbiali zajęcia, na których świetnie się bawili.
Niezwykłe „lekcje” szybko wzbudziły zainteresowanie miejscowych mediów, a także okolicznej młodzieży szkolnej. Wiosną 1978 roku drużyny reprezentujące 28 szkół średnich ze stanu New Jersey wystartowały w pierwszym turnieju twórczego rozwiązywania problemów… W ten sposób narodziła się Odyseja Umysłu.
Oryginalna idea trafiająca w uniwersalne potrzeby i przemyślana metoda dająca zdumiewające efekty zafascynowały wielu ludzi. Dzięki zaangażowaniu tysięcy organizatorów-wolontariuszy, lokalny konkurs stał się z biegiem czasu globalnym fenomenem, w którym – na przestrzeni ponad 40 lat – wzięły udział miliony odyseuszy ze wszystkich kontynentów.
